0
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
857
Okunma
Paslı bir iğnenin ucunda duruyor kalbim.
Ellerim de yırtılmış bir kaç mektup.
Solmuş bir fesleğenin gölgesinde oturdum bekliyorum seni..
Belli ki, orkideler de unutulmuş.
Halbuki ;
Boşuna bunca yağmur.
Herşey kederli bir cümlenin ağzını açıyor sanki.
Gör işte!
Adını anarken bir güvercin beyazlığındayım.
Ellerim yabancı,
Kalbim , solmuş bir kır çiçeğinin içinde ölümü bekliyor.
Kimliğini unutan bir kadın ne yapar?
Hiç !
Yağmur cam bir vazoyu alıp yüzüme çarpıyor.
Ben kimsesizliğime küsüyorum en çok.
Bir yol var önünde, iyi düşün.
Beni bana getirecek tek cümlem sensin ..
Özge Özgen
5.0
100% (8)
