0
Yorum
12
Beğeni
0,0
Puan
965
Okunma
Atla bütün boşlukları
ufuklara bakışından belli
zifiri karanlıklarda
tükenmiş umutlar gibi
yağıp yediverenlere
gidiyorum, kime ne?
Ne türkülerimi aldım
ne şiirlerimi
bütün hikayelerimi avuçlarına bırakıp
kilitlenip düşlerinde
dönüp sensiz yollara
kanıp ardıç ağacındaki cırık kuşuna
tutunup kanatlarına üveyiklerin
tutmayan kireçler gibi
sinip örtülerine
gidiyorum, kime ne?
Öyle bildiğin gibi değilim
uzaktan değil
aç çocukların sofrasından
kurumuş ekmek gibi yüreğim
ısırsan güller açar dilimde
şimdi serserice falan diyorlar ya
ateşe çalan yüreğini
kimsesiz asi
işte öyle
adını gizleyip ceplerime
dönüp yüzümü rüzgar mevsimlerine
harcayıp gülüşlerimi gidiyorum, kime ne?
09.02.2019/ Antalya
Sıtkı Özkaya
