Haydi Hilmi dayı!
Yavaşça doldur çayı.
Karlı, buzlu yollar teptim,
Ateşle şu sobayı.
İki bardak koy masaya,
Yanında limon olsun.
Ben kıtlama severim,
Diğeri tek şekerli olsun.

Hey gidi Hilmi dayı!
Bu akşam bir başkayım.
Etrafımda sıkıntının alayı.
Üşüttüm biraz hapşırmaktayım.
Yine kızacaksın biliyorum,
Çayımı soğuttum diye.
Hatta yüzünü ekşitip soracaksın;
“Neden iki bardak ?” diye.

Ahhh ! Hilmi dayı!
Nedir aşkta kaybedenin payı?
Anlat bana fırdolayı.
Tek şekerli içerdi çayı.
Öyle yakmıştım ki abayı.
Farketmemişim ne zamandır,
Ayrılık çalan mızıkayı.
Ahhh! Hilmi dayı!
Saat vurmuş son dakikayı.
Tren çoktan terketmiş de rayı,
En mutlu yolcusuydum hala,
Umursamaz halde dünyayı.
Etrafımda dönüyor sandım,
Beni oyalayan dolunayı.

Bir gülüşe kandım dayı!
“Tek sevdalım sensin “derken,
“Ölüp gidinceye dek” !
Yalan sevdalara yandım dayı!
Donuk donuk bakma yüzüme,
Sen de iç soğutma çayı !

Mart ayazını yemiş yüreğim,
Kemankeş sökmüş, fırlatmış yayı.
Ensemde pişirken bozayı;
Sandım ki, o benim tek şekerlim,
Sandım ki, onun için vazgeçilmezim.
Nankörlük etti , aşkımı sattı.

İşte böyle Hilmi dayı!
Varsa söyle bu işin bir kolayı.
Kara sevda böyle bir şey;
Temmuzda ektirir sana buğdayı.
Buğday tarlasında şeytan çeker halayı!
Yedi ceddine de bassan kalayı,
Bir daha unutamazsın,
Tek şekerli limonlu çayı.