Vatan benim
gidemem bir yere savrulup
ağzımdan çıkan her sözde hayr var
eylüllerde, temmuzlarda kavrulup
yandığım közde hayr var

Vatan benim
yaralı kalbimden taştı sızın
tek adam anlayışı ile
(b)öldüren sevdaya döndü ansızın
benim ben dediklerim
yanında yer aldı kansızın
ta en başından meseleye
baktığım gözde hayr var

Vatan benim
gümüşhanlı’yım derdim
derya olmuş, çıkamıyorum
yan yattı, batmak üzere gemi
ağır öfkemi yıkamıyorum
bozdular bozulmaz dengemi
soldu renginden nuru güneşin
yalvarıyorum içine düşmeden
düşmeden içine ateşin
dönün yönünüzü Türkiye’ye
evet, yakın büyük fırtına
hayır... millet bu çılgınlığı
bir daha bindirmez sırtına
avazım çıktığınca haykırıyor
bakıp görüyorum, gözüm bağlı değil
bu doğrultuda Ülkü Er-iyim
itibar etmem ite tasmaya
ben hayr söylerim götürseler asmaya
can pahasına savunduğum
milliyetçilikte, özde hayr var