11
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1444
Okunma
her şeyin yüzdüğü derede
yüzünün yara izleri
omzuna yaslanan bir ölü
ağaçların köklerini sökmüş
ve oturmuşsun
serçe parmağında uzun beyaz bir kurdele
bahçede tomurcuklanan bebekler için
pencere kapatılmış
yürek sönmüşe yakın
bütün ağaçlar uyumuş
son yaprak düşerken
gözlerimi kapadığım derede
gecenin kökleri
şehir bir mevsimi geveliyor ağzında
artık tutamıyorum sözümü
tüm kapılar kapatılmış
söndürülmüş yankılar
düşler kırılmış