GECENİN IŞIKLARI…

Umudu yüklenir gece yolcusu,
Gittiği yolların, izi koybolur.
Dev dalgalar kurar onlara pusu.
Hep güneşi özler, gece yolcusu.

Uzar kıyılardan, umuda doğru,
Rüzgarı karşılar, kurumuş bağrı,
Yüreğe saplanır, sesiz bir ağrı,
Şafakları gözler, gece yolcusu.

Adını bilmezler, gündüzleri yok.
Ağlara takılan, umutları çok,
Yalana riyaya, karınları tok,
Yüreğinde hazlar, gece yolcusu.

Uzak denizlerde, kaybolur gider.
Martılar dostudur, hep eşlik eder.
Aklı kıyıdadır, ah sevdiğim der.
Yürekte sızılar, gece yolcusu.

Karanlık sulara, eker umudu,
Beklediği bereket, ağa doldumu,
Birde yakamozlar, yüze vurdumu,
Kıyılara gazlar, gece yolcusu.

Kıyılara düşer, gün öbek öbek,
Kıyıda el sallar, kadın ve bebek,
Gün vurur yüzüne, gülümseyerk,
Umudunu tuzlar, gece yolcusu.

İbrahim BEKLER
ANKARA