Kalbimin nehirlerinde yolculuk yapıyorum.
Gürül gürül akıyorlar, herkes ses şenliği niyetine nehirlerimi seyrediyor,
Benimse sağır kulaklarım.

Kalbimin nehirlerinde geziniyorum.
Şırıl şırıl akıyor nehirlerim.
Göz şenliği niyetine seyrediyorlar nehirlerimi.
Benimse kör olmuş gözlerim.

Kalbimin nehirlerini sunuyorum herkese,
Herkes bir miktar memnun nehirlerimden,
Herkes mutlu akmasından nehirlerimin.

Nehirlerimin arasında geziniyorum.
Bir süre sonra gözlerimi aralayıveriyorum.
Etrafımda insan sürüsü toplanmış.
Başrol benim sanıyorum bir an.
Sanki herkes beni izliyor gibi
Ya da herkes beni seviyor gibi...

Bir an geçiyorum işimin başına.
Nehirlerimi görmüyor , duymuyor olsamda
Nehirlerimi tanıyorum.
Nehirlerimi durdurmak geliyor içimden.
Bu gürültüden kurtulmam gerek çünkü.
Nehirlerimin önüne taşlar yığıyorum.
Nehirlerim taşıyor...
Nehirlerimin akış hızı azalıyor...
Yok oluyorlar...

Tekrar aralıyorum gözümü biraz
İnsanlar yok,
İnsanlar yitmiş...
Beni sevdiklerini sanıyordum oysa...

Nehirlerimi sevmek beni sevmek değilmiş.
Nehirlerim imiş onları mutlu eden.
Herkes kendi hanedanlığına katıyormuş bir şeyler nehirlerimden.

Şimdi kestim nehirlerimin suyunu.
Bir yudum, bir yudum ve bir yudum daha kaldı geride.
Her yudumunda geleceğimin bir payı var artık.
Nehirlerim... Nefesimden farksızlar şimdi.