Merhaba eksik yanımın gün ışığı,
Merhaba kadınım.
Nereden nasıl başlayacağımı bilmiyorum inan,
Kış günü içime dolan şu ayazı görsen,
İçimde sana dair kopan fırtınaları bilsen can parem.
Geçen eski yazdıklarını okudum,
İçime sıcak bir bardak çayla seni alıp uzaklara gittim,
Seni düşündüm,
Ne kadar sevmişim seni,
İçimde ne kadar çoğaltmışım seni.
Ah be kadınım,
Seni özlemenin seni beklemenin ne olduğunu ben bilirim,
Sanki okyanuslar ötesinden gelecek kuşlar gibi,
Sanki gelincik tarlalarında koşan küçük bir kız gibi.
Arkan sıra bakıp bekliyorum.
Oysa özlem sendin bir bardak çayın yanında,
Oysa gözlerine bakıp şiirler yazmaktı özlem,
Can parem,
Mutluluğumun gülen yüzü sendin,
Kadınım kısrağım dediğim,
Gök yüzünde uçan özğürlüğüm sendin.
Bak ne güzel yakışıyor sana kadınım dediğim,
Çünkü sen benim en güzel düşlerimsin,
Ellerinden tutup gezdiğim,
Koklayıp sarıldığım.
Sevmelerine doymadığım.
Geriye dönüp baktığımda ne çok zaman geçmiş,
Zamanın hatırasına eğilmekten başka,
Ne gelir ki elden.
Hep derdim sana bilmem aklında mı,
Gecene sevgiler,
Yastığına öpücükler bıraktım almadan uyuma diye,
Bu şiiri okuduktan sonra gülümse,
Gülümse ben hissedeyim.
Bu günler soğuk dikkat et hasta olma,
Ayaklarını sıcak tut.
O ayaklarını seviyorum onlar seni bana getirecek.
Can parem,
Şiirler biter sevgiler bitmez,
Sana sevgimde sevdamda hiç bitmeyecek unutma olur mu.
Şimdi üşümüş ellerimi unutmaktan geliyorum,
İçimde senin merhabanın sıcaklığı var.
Bir dağ başı ayazı gibi yüzüme vuruyor yokluğun,
Eskiyorum her geçen gün,
Ama olsun içimde yeşeren senli umutlar var,
Bahara çiçek açacak sevgiler biriktiriyorum.
Hoşça kal kadınım,
Sana sevgiler gönderiyorum sımsıcak,
Hoşça kal ellerinden öptüğüm.
____Cengiz Yılmaz/Şiir Baba