Kapısını çaldım sevgilimin randevun yok dedi
Uludu Uludağ’da domuz peşinde koşan sırtlanlar
Sümsük sülük bataklığa daldı sessizce
Dönüp yüzüne baktım sevgilimin defol başımdan git dedi

Ağaçlar tanrıya ulaşmak ister gibi uzadıkça uzadı
Beli kırık begonya gölgede kuruyuverdi çaresiz
Sular hıçkırarak ağladı şelalelerde
Kapısını çaldım sevgilimin randevun yok dedi

Ne masalsı bir yaşam sürdüm ne de istediğim zaman öldüm
Güney kutbunda erimeyi bekleyen buz gibi soğudum
Güneş gelmedi, sisler hiç başımdan gitmedi
Kapısını çaldım sevgilimin randevun yok dedi

Sonra bir gün güller açıverdi bahçemde
Çoşuverdi laleler, sümbüller, mor menekşeler
Sanırım ilk kez mutlu oldum
Bir baktım çıkagelmiş tanımadığım biri kapıma
Çaldı kapımı açmadım
Direnecek gibi oldum, randevun yok dedim
Dikildi karşıma, çattı kaşlarını
Azrail randevu istemez dedi.


Ebubekir Emre MEN.3.10.2018.İST