DÜŞ GEMİSİ

çığlığı keskin ilk merhabanın
yeryüzünde umut mavisi
kederler ve hüzünler pusuda
ucu açık acıların
başlar Adem’le serüveni insanın
insan ki baş oyuncusu dünyanın.


kavga..savaş..kan..
ölümler cirit atarken sokaklarda
çağları beğeniye açan tarih
bulur kılıcına uygun bir Demokles
sürer şeytanla yolculuğu insanın
insan da boş durmaz
hem çalar kavalını koyunlar uyumlu
hem giyer pehlivan giysisini
en gösterişçisi dünyanın...

bir yediveren gül mü ay
imgesi sevdalarda çoğalan
kim çıkar fildişi kulelere
düş gemisiyle
gözleri boyayan tilki
gecenin yıldızlarını çalar
adını anımsamaz ne sevginin ne saygının
insan ki biraz da tilkidir
hem kurnaz hem arsız oyuncusu dünyanın.

doğa ters yüz
kaba el değince tenine
kasabada köyde kentte kargaşa
tapınır bir yüzü
dönse öte yanı çirkin yüzünün
hırs tırısa kalkmış atlı
inatlı yarışta ihtiras
namus kendini bilende saygın
insan ki hem uslu hem hırçın oyuncusu dünyanın.

göz kırpan yıldızlar mı kandırır bizi
süslenip püslenip salınan ay mı yoksa
eşarp takar başına
yakamozlar gözümüz boyar
dalgacı olan rüzgâr mı
kırıp geçer kiremitleri
oysa testiyi kıran da gurur katında
çelişki garip oluşumunda çamurun
çürük elmalar, ezik kayısılar tasasız
insan da dalgacı mahmut aslında
bir sözü buza yazılır bir sözü rüzgâra
biraz da kaypak oyuncusu dünyanın!


kuyruklu yalan mı yaşam?
bu uğraş bu emek neden
gökleri delen bu görkemli yapılar
keskin sirke küpüne zarar
insan mı uyumlu
yoksa uyarlanır mı düzene?
sahne hazır düzen kurulu
önceden tasarlanmış gibi tüm oyunlar
saf saf dizilir alkışı bekler heyecan dorukta
oysa bir senaryodur hayat
bu sonu tiyatronun
demek ki insan
kurgulanmış oyuncusu dünyanın...


OĞUZ TÜMBAŞ