güleç bir rüzgâr yeter
beni açıklamaya
umudu bağlar eteğine
uçurtmasını okşar çocuğun
demek ondan
her uçurtmanın altından
coşkulu bir çocuk tarihi geçer
hüzün gölgesini gezdirir sokaklarda

çığlıklar tasarlanmaz
gelir korkunun yüzsüz kıyısından
oyuncaklara binmeye hazır
heyecanı eski çocuk
çivit mavisi çamaşırını yıkar baharın
ince belini oynatan
şuh bir kadın gibi kum saati
yaşamın tenine sıcak dokunur
hüzün gölgesini gezdirir sokaklarda


kör ebe oynayan akşam baykuşu
aykırı sesler bırakır
bir ırmağın uzun uykusuna
gül üstüne düş kuran baharı uyandırır
yıldızlar rüzgâr toplar dağlardan
hüzün gölgesini gezdirir sokaklarda


sıcak geceleri sessiz geçen
kehribar akrep
haber vermez
vurur ince yerinden düşünceleri
yelkovan keyif çatar yaşamın avlusunda
yuvarlak sinide şenlikle oturur ay
oturur da yufka harfler açar
hüzün gölgesini gezdirir sokaklarda


camdan bakınca işi zor telâşın
sıkışıp kalmak zor dar odalarda
üzülür kadırgası yıpranmış deniz
resmi buruşuk çıkar hayatın
hüzün gölgesini gezdirir sokaklarda

oğuz tümbaş