Gerek varmı uzun künye saymaya
Gurbet elde boynu bükük can benim
Dermanım yok yaraları sarmaya
Yürek paramparça olmuş lâl benim

Yabancıyım işçilerin başında
Emeğim var toprağında taşında
Kendimi görürüm eğik karşında
Fincanda kahve çorbanda tuz benim

Hiç uğruna can evinden vurulan
Kırılmayan gururları kırılan
Kırıkları eğri büğrü sarılan
Elleriyle kopardığı can benim

İşte gurbet ondurmuyor insanı
Dert çile özlemle dolu her anı
Pay etseler şu koskoca cihanı
Eli kolu boşa çıkan can benim

Yabancıyım ordan ora atarlar
Hayatıma fitne fesat sokarlar
Olur olmaz bahaneler yaparlar
Sağa sola avuç açan can benim

Gurbet elde geçen günler işkence
Nede çabuk geçti ömür erkence
Güvenip de tutunduğum dal ince
Acımayıp harcadığın gün benim

Buralarda boynu bükük naçarım
Fırsat bulsam Almanya’dan kaçarım
Gün geçtikçe araları açarım
Gurbet elde ayrık otu yoz benim

Hakkı Kalabalık 01. 06 .2000