Karanlık bir köşeye çekilir
Yanaklarımı avuçlarıma alır
Gelmişten geçmişten düşüncelerle
Hayalen zamanı geriye çevirir
Bazı geceler elimde olmadan üzülürüm

Sakin bir ağustos seherinde
Gündüzü güneşi özlerim
Etrafımda karanlık gölgeler, korkarım
Belli belirsiz bir rüzgarla üşürüm üşürüm
Bazı geceler farkına varmadan büzülürüm

Dünyaya geliş evrelerim aklıma gelir
Dedelerimin ninelerimin yüzleri belirir
Sanki kendi feryatlarımı duyar gibi olurum
Çarmıhta Hazreti İsa benzeriyle
Bazı geceler daha doğmadan yüzülürüm

Toprağa alacağı olan borcumu öder
Ruhu derinliklerinde hücrelere böler
Benlik ve senlik denilen egoyla helalleşir
İmbikten dökülen bir su misali akar akarım
Bazı geceler ummana dalmadan çözülürüm

İnsan yatağa girmeden de rüya görürmüş
Oturduğum bu yerde horul horul uyurken
Ürkütücü bir kâbusla ayağa kalkarım
Üst üste konulmuş binlerce süzgeçten
Pınar gibi çağlayan gözyaşlarına karışarak
Bazı geceler aslımı bulmadan süzülürüm.

22.08.2018
Ahmet Çelik