yüzüne yüz geçirip
yüzümden bulduğun yüzsüz yüzüne
her yüz verişimde,
astar istiyordun hüzne


yüzünle yüz yüze gelsem
yüzleşecektim kesin

lakin,

yüzünden düşen bin parçayı toplarken dizinin dibinde
bir bütünün parçalarını ayıklar gibi
özene bezene


göremedim,
göremedim zira o ara ayak bileklerin ve dizinle de ilgilendim


ayağa kalktığımda teşekkür ediyordun
sen teşekkür ettikçe
tefekkür ediyordum


az daha teşekkür etsen
ya da iki yanağım arasında mekik dokurken öpücüğün
yanlışlıkla dudağıma falan değse
kendimi tebrik edip
gözlerinden aldığım taltifle çıktığım astral seyahatte
murada erecektim


mutluluk işte,
çift şeritli yolda yürütüyor her daim


yan yana
amma
yana yana


bazen aklıma batırdığın dikenleri çıkarmak için cımbız arıyordun çantanda
bazen de aynı dikenlerden yola çıkıp
gül açıyordun ucunda

yüzsüzlük işte,

üzüm üzüme baka baka kararırmış derler
sanırım sana benzedim bir müddet sonra

kalbim yüzüne baktıkça

yoo kararmadı,korkma

kalbime yüz geçirdim astarından sonra
hani yüzünden düşen parçalardan hüzün dikmiştin yüzüne
ellerin hep düzmece

sözlerin derme çatma ,

hadi amaa,
kaşlarını çatma


yalnızlık tek şeritli yol şimdi
düşe kalka da olsa yürütür elbet
ve kendi düşen ağlamaz derler


hem ağlasan ne fayda
ağzını kulaklarından başka duyan olmaz


hayır hayır
şiirin burasında uyan
inan bana gören olmaz..

ve fakat,

avuçlarında taşıdığın ateşi s’aklamayı unutma
zira közü ateş ile söndüremezsin


suyunda boğulan damlanım senin
göz yaşınla dindiremezsin..