ne zaman deli rüzgar esse
yüreğime bir ürperti çöker
ruhumun derinliklerinde
sörf yapar hüzün dalgaları

camı açık pencereden eprimiş bir tül havalanır
balkon ipinde sallanır paramparça çamaşırlar
tel tel uçuşur güz sarısı saçlarım
rüzgara karşı duran bir uçurtma ağaca asılır

yükselen toz bulutları altında
gövdesi devrilen,yana yatmış ağaçlar
kırılan ölü dallar görürüm sokakta
ağıtlar yakarım peşi sıra

korkutan siyah gecede
bitmeyen yalnızlıklar sarar etrafımı
ruhuma çöker karabasanlar
umutlarım buz keser

korkudan tüner kanadı kırık kuşlar
alır herkesi bir pazar yeri telaşı
avını bekler pusudaki avcılar
derin bir yürek acısı içimi kemirir

sen kokan gökyüzünde
ay yüzünü karartır,görünmez olur
beyaz bir martı feryadını semaya uçurur
hırçın denizdeki dalgalar şaha kalkar

acı türküler söyler hoyrat rüzgar
her estiğinde kırıp döker,yüreğimi talan eder
önüne katar sevdiklerimi,koparır benden
umutsuzca bakar kalırım,dönerler mi diye geriye

ortalıkta bir direniş başlasa da yeniden
dokunabilir miyim ki sana sahiden
alıp başımı gidesim varken çok uzaklara
henüz hazır değilim ki ben yeni ufuklara

AYLA CERMEN TÜFEKÇİ ☪️