Aldım sazımı elime bir makam aradım
Neşeye çıkan o ritmi hiç bulamadım
Düzen değiştirdim bazen, tezenem uymadı
Ne yaptıysam o coşkuyu tutturamadım.

Dolandı dilime bir türkü içli,samimi
Yazdım sözlerini bir bir verdim ezgiyi
Ne yalan söyleyeyim, asla kopya değildi
Dinleyecek bir kul, kul bulamadım.

Kimi sırça kalemle yazdı özünü
Kimi tellere döktü ahu zarını
Renklere bezedi kimi iç dünyasını
Kendimi dillendirecek yol bulamadım.

Bir anlatsam kendimi, öfkem geçerdi
Ağarmış saçlarım umruma bile gelmezdi
Ne bükülürdü belim, ne dalardı zihnim
Mutluluğa çıkan kapıyı çalamadım.

Niçin varız biz, neye tabiyiz
Akıl, beden,ruhtan bir haberdarız
Ne biri üstün aslında, ne de gereksiz
İnsan onuru ki, o hepsinden yüksek
Beni ben yapacak dost bulamadım.

Yunus aramış kırk yıl, özdeki o beni
Görünenin içinde gezmiş yıllar boyu
Demişki , benden gayrı bir ben vardır özde,
Hak yoluna çıkar ben, ta içinizde.

Senlik, benlik kavgası artık yeter etti
“Ben kimim sözleri” cana çok eziyetti
İnsan olmak kimisine hep ağır geldi
Tebessümle bakan bir yar, yar bulamadım.

Ya eğdiler başı umumiyetle
Ya ezdiler gülü, kin ve nefretle
Bitirdiler şu beşeri binbir tehditle
Özgürce yaşayacak yer bulamadım.

İster sevsin beni eş,dost; ister kınasın
Razıyım her cefaya Haktır yoldaşım
Yalana razı olan, Haktan kaçınan
Uzak kalsın benden, selam vermesin.

Ucuza gitmesin yeter, şu çileli yol
Dolsun ömre tecrübeler, olursun bir kul
Güzeli görsün gözün, hayrı söylesin,
Nedametle yaşamaya artık ver bir son.


Oğuzhan KÜLTE