1
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
1323
Okunma
Hayat işte!
Susunca yoruyor insanı.
Yutkunamıyorsun bile kursağında kalan lokmayı.
Hep eksik olduğun birşeyler kalıyor içinde.
Hep bir geç kalmışlık kalbine..
Bazen biraz fazlasını istiyorsun,
Elinde kalıyor parçası..
Yaşamanın da belini kırıyorlar böylece.
Her şeyin bir bedeli var nasıl olsa diyorsun.
Kenara çekiyorlar seni.
Bütün iyi niyetlerinin cevabını kendine bile veremiyorsun.
İşte orda sağa deviriyorsun cümleyi.
Biraz eksik,
Biraz yarım kalıyorsun.
Birazda pişmanlıklar birikiyor elinin altında.
Böylece yürüyüp devam ediyorsun kaldığın yerden.
Ha, bir adım geri ye,
Ha, iki adım önüne doğru.
Ne fark eder ki ?
Özge Özgen
5.0
100% (15)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz