MEHMET AKİF ERSOY

Kurtuluş Savaşında ki hutbeleri,
Milleti çok derinlerden etkiledi,
Çağırdı milleti hep birlik olmaya,
Düşmana, işgale karşı koymaya

Vermişti hep İslam’dan örnek,
Yaşamıştı bir hırka, bir göynek,
İdeali Türklüğü, İslamlığı övmek
Aklında yoktu geçmişe sövmek

Onu ihmal ettik son zamanlarda,
Çok daha ihtiyacı olduğu anlarda,
Velhasıl öylesine gururlu adamdı,
Sitem etmedi yokluk içinde yaşadı.

Bazı İslamcılar O’nu çokça övdü,
Hesabına gelmedi kimisi sövdü,
Çok da hassastı kul hakkına karşı,
Hakkı değilse almazdı, versen arşı.

Aslında anlayabilsek O bir deha,
Yaşadıklarını oku, incele bir daha.
Garipti ama hiç sitem etmedi asla,
Adamıştı kendisini halka ve hakka.

Dayanamazdı görse bir fukara
Elinde ne varsa paylaşırdı onunla.
Göründüğü, olduğu gibi yaşadı.
Nevi şahsına münhasır adamdı.

Nokta kadar menfaat için eğilmedi,
İstiklal Marşını yazdı para istemedi,
Ömrünün bir kısmını Mısırda geçirdi,
Cenazede devlet yoktu, bu bir trajedi.

Hakkını hiç ödeyemedik Mehmet Akife,
Sahip çıkalım bari İstiklal Marşı eserine,
Gençler cenazede, resmi erkân nerede?
Yapılan çok yanlış, bu ayıp yeter bizlere.
Salih KOÇ
27 Aralık 2016 / İSTANBUL