1
Yorum
22
Beğeni
5,0
Puan
1451
Okunma
göz yaşınla büyümüş
ruhunun derinlikleri
ellerin havada kalmış
tutmak isterken acımış kirpiklerin
geceleri doldurup
yüreğinden tırnaklarına kadar
kanatmış seni vuran acının ağırlığı
ruhun ile hiç barışmayı unutmuşsun
hayata hep bir adım geç kalmış sözlerin vardı
yolda yürürken düşün aklına esir kaldı
yenide gülüyordu merhamet denen vicdanın
ve en çokta yalnız kalmaktan değil
gecenin
sessizliğini susturamamaktan
ürperirdi titreyen ve alışamadığın suskun çığlıkların
ve nefes alamazdın
5.0
100% (15)
Cevap Yaz