Sen, beni aşka dair hiç sevmedin aslında
Sadece, bir heyecan rotasını şaşırdı…
Hatırla! Olduğumuz her kavuşma faslında
Ellerin ellerimde yaprak gibi üşürdü
Ve sana kalmaktan çok, gitmeler yakışırdı!

Sevdim, kalbime göre, karınca kararınca
Koşulsuz baş tacımdın, kârınca, zararınca
En nihayet anladım, gün geceye varınca!
Bir yel, beni kazara yüreğine düşürdü…
Ve sana kalmaktan çok, gitmeler yakışırdı!

Kâh, balık ülkesiydim, dipsiz bir okyanustum
Kâh, balığın karnında sabahlayan Yunustum
Sen aşka zûlm ettikçe, ben yutkundum, ben sustum…
Yüzün bile yüzümle hep sahte gülüşürdü
Ve sana kalmaktan çok gitmeler yakışırdı

Sürgün yemiş ömrüme seni ben reva bildim
Her tutam bakışını kahrıma deva bildim
Seninle, buz zindanı sıcacık yuva bildim
Sesin bile beynimde el gibi dolaşırdı
Ve sana kalmaktan çok, gitmeler yakışırdı!

Ruhumu türkü gibi inleten tek ağıttın
Saadet şiirime toz konmamış kâğıttın
Güzel olan ne varsa hep savurdun, dağıttın
Bir ayrılık, bir vuslat cam cama bakışırdı
Ve sana kalmaktan çok, gitmeler yakışırdı!

Oysa gönül şehrimin yegâne valisiydin
Gökyüzümün sahibi, tahtımın varisiydin
Bilemedim! Kalbimin zalim haramisiydin!
Aklın her hainlikle her an haşir neşirdi
Ve sana kalmaktan çok, gitmeler yakışırdı!

En çok sende yanıldım, beynim tarumar şimdi
Gözlerim karanlıktan bir ışık umar şimdi
Sevda, benim dünyamda hileli kumar şimdi...
Bunca haksız yenilgi hep sabrımı taşırdı.
Ah! Sana kalmaktan çok, gitmeler yakışırdı!

30.11.2018

S.U.

Serkan Uçar