Affola;
halihazırda sunmaya değer bir yazım olmadığı için eskilerde kalanları tekrar günyüzüne çıkarmak adına ekliyorum...

Aklımın Saklısı Bir Sevmek...

Bütün bitişler acıtır beni,
Ondandır korkak başlangıçlarım…

Lise kokan kitapların
Sarı sayfalarında biriktirdiğim delikanlı türkülerimdin,
Erken çalan zillerin alıp götürdüğü,
Adını bilmeden yıllar öncesinden sevdiğim,
Bugünümdün,
Dünümde yarım kalan,
Unuttuğum gülüşlerin unutulmuş gülüşüydün sesime ses olan…

Sevmek,
Bıraktığım yerde kalmamış,
Gördüm,
Ürkek kaçışlar doğurdu yüreğim
Sevilmek sancıları içinde,
Baba hüznü bulaşmış yanıma çağlar öncesinden dokundu çocuk yüzüyle.

Birden liseye döner mevsimler,
Hüzün bulutu,
Jöle,
Ekose etek,
İspanyol paça,
Ferdi TAYFUR,
Ama illaki Orhan Baba…
Yeni yetme sivilceler basar ya
Aklının havada asılı yanını,
Her şarkıya ağlayasın gelir
Her ağladığında şarkıyasın.
(Edebiyat hocam görmesin bu kelimeyi)

Yılların arasına kendi sakladığımdın belki de
Naftalin kokusuna dolaşmış saçlarına
Ergen kafiyeli notlar yazılmıştı
Sandıklı kanepenin kapaklı zulasında,
Sanki yeniden karşıma çıkmayacaktı
Otuzlu yaşların şımarıklığında…

Bütün bitişler acıtır beni,
Ondandır ürkek çırpınışlarım…

Sevmek,
Bıraktığım yerde kalmamış, alıp getirdi
Duydum.
Her sabah sesine uyanır gözlerim,
En sevilesi saatleridir günün bu vakti,
Tenha,
Korkak,
Çocuk,
Bir yalnız adam,
Ağır sessizlik,
Yaşamak
Ve sevmek zamanıdır sevmeyi…

Ellerimi tutarsan düşerim kendi korkularıma
Ruhundan sıyrılıp,
Kalktığım yerde izi kalır,
Yırtılır kısa pantolonlu düşler,
Her defasında
Seni büyütür bu düşüşler.

Sevmek,
Bıraktığım yerde kalmamış,
Sevdim.
Nikotin,
Kül tablası,
Kağıt ölüleri,
Hecelenip bırakılmış ismin masada,
Ömrün sabaha doğrusu…

Sesine uyanmak vaktidir artık,
Ama yine de hoş geldin,
Aşka dair sancılar getirdin gebe kadınların kocaman gözlerinden…