şimdi üşürsün de sen

yakacak bir kalp ararsın kendine
ısınacak kadar el


küle dönene kadardır her şey
ya da yangın çıkacak olursa
kalbin,ilk kurtarılacaklar arasında bu sefer

sonrası malum,

gözlerin,
yaş dolu yangın kovası


ellerin itfaiye
parmakların er

bilirsin beni,

bir zaman sonra kendimi tanımazdan geliyorum
yalancı aynalarda


sen gibi üşümüyorum pek
sıcağı görünce eriyen kalp kalıbında tutulan buz um’ bu ara
ve aşkı
iki dudak arasında öpücük bilen
sözleri peynir gemisiyle yüzdüren
kendine kaptan
yalnızlığa karşı uzatmalı dürbünüyle bakınca
çıkabildiği zirveden
adasını batıran..

kısacası,

eski tas ile alıyorum düşümü
hamamlar yeni olsa da
herkes birbirine benziyor
ruhundan soyununca


mevsim kış
üşürsün de sen


ola ki yakacak kalp bulamazsan
ve ellerin titrerse
yalnızlıktan ya da soğuktan

gel,

kar olduğuma bakma bu defa
yanarım gerekirse..