Ne üşütür seni bu kışın ayazında..
Söyleyip överler birde,
Ne pas tutarmış ellerin nede isli başın..
Unutulmuş olsan da sen,
Hiç gelmeyecek bir günde çıka gelirsin..

Ne zordur bilirim,
Kendi canım dediği Can’a birden, seni tanımıyorum demek!..
Nesillerce dillere destan olmuştur,
Unuttum artık, Onu sevmiyorum deyip çekip gitmek!..
Bu cümleleri kurabiliyorsan ki bende yerin zaten hiç olmamış..
Yarım kalan bir oyunun son elini hile yaparak kazandın benden..
Aldım tüm düşlerimi hesapsızca yargıladım benliğini de, benliğimden..

Zorlukların en başında geliyorsa yalnızlık,
Sabrımın sabrına muhtaç kalacağım..
Benden nasıl gittiğini bile bilmezken,
Erkekler ağlamaz diye avunup, arkandan birde yas mı tutacağım?..

Bilir misin? İhaneti..
Bir ihanet bekçisinden alınan cesareti..
Sadece gözyaşlarıyla yüzlerini yıkarlar,
Gözlerinde ki korkuyu atlatmak için değil..
Kendi yüzlerinden utandıkları içindir..
Sisli aynalarına bakar dururlar,
Ararlar, ararlar..
Aramasına da bir tek yüz bile bulamazlar..
Öylece biten bir günün ardından yaşamlarını tersten yazarlar..

Kirlettiklerini çıkartamıyorum bir türlü hayatımdan..
Aklıma geliyor yalancı bir sonbahar
Aslında hiçte yabancı değildi seninle geçen bütün mevsimler
Bir tek, Yalancı sonbahar adı geldi bana yabancı!..
Erkekler ağlamaz diye mi savunacaksın bir yaz günü?
Bak yazdan kalma bir sonbahar güzü benden sana kalan,
Ağlıyorsun işte!
Kirlettiklerini kirli ellerin ile yıkayabilecek misin?

Ne kötüdür bilirim..
Ağlayınca kimsenin olmaması yanı başında
Hani yalnızlığı anlatan bendim ya sanki!
Beni anlatıyor cümlelerin
Beni ihbar ediyorsun, yalnızlığına da ortak
Kum saatimi kuruyorsun düşlerine
Hemen geçiveriyorum aynı zaman gibi
Avuçlarında tutamadığın taneler gibi, ben gibi..

Unuttun mu?
Yalnızlıkta kalmamı söyleyip dururdun..
Susmalarına bir yenisini daha ekle,
Daha sonra hatırladıkça sus!..

Artık bir şeyleri geri getirmen için biraz değil çok geç,
Son tren istasyonda belirecek birazdan, beni alıp götürecek..
Bedenim buralardan gidecek yalnızlığımı da alacak..
Bu şehirde bana ait hiçbir iz kalmayacak..
Yalnızlığım kavuracak seni!
Yağan yağmurlarda,
Gözyaşların bile kurtaramayacak bende ki seni..
Ruhumu umuda asıyorum giderken..
Çıkarıp bir daha seni giymeyeyim niyetine..

Yalnızsın çünkü ben yokum!
Yalnızım çünkü erkekler hiç ağlamaz!

Sen öyle san..
Erkekler öyle bir ağlar ki dediğini,
Kulaklarımın pasını sildiğim de duyacağım..
Hoşça Kal yalnızlık ve hoş geldin huzur!


Birşairmungan
İzmir, 2010