Geçmişten geleceğe seyrederken âlemi
Şair gönül gözüyle gerçekleri görendir.
Doğru bildiği yolda -ecel olsa kalemi-
Kendi darağacının urganını örendir!

Şair, yanlış ne varsa acımaksızın yeren
Dokuz köyden kovulan bir Doğrucu Davut’tur!
Şair, tüm mazlumlara direnme gücü veren
Daimî karalanan(!) cümlelere umuttur.

Şair, Leylâ diyerek Mecnunca çöle düşen
Aslı’sına sorgusuz Keremce kül olandır…
Şair, aşkı uğruna kıyasıya dövüşen
Şirin’e ermek için Ferhatça dağ delendir.

Şairler bilecendir, ukala değil asla
Baştan ayağa hüzne kesmiş bir büyücüdür!
Şairler sevecendir; ömrünce, ihtirasla
Hisleri betimleyen en harbi öykücüdür!

Gündüzün düşüncesi gecesine karışır
Bir kez olsun deliksiz uyku haramdır ona
Kurdun kuşun derdiyle zaman ile yarışır
Gariplerin çilesi ebedî gamdır ona

Şair, halkın elidir; şair, halkın dilidir
Ki, toplumun silinmez belleğine yazılır
Şairler insanlığın sönmeyen kandilidir
Hatırası sevgiyle gönüllere kazılır!

17.03.2017
Salih Erdem