Düşmüş ana rahmine talihsiz bebe;
Kainat kötülük dolu, dünya sevgiye gebe.

Ölüm kol gezmekte, devriliyor çocuklar;
Kımıldamıyor yerden, sahipsiz oyuncaklar.

Annenin gözlerinde sevinç, babada gurur,
Vakit anlamsız, saatler durur.

Kız mı, oğlan mı diye kurulur hayaller;
Kaderlerini yazmakta, barut kokan eller.

Tarih dolu, yaşanmış amansız savaşlar;
Gidenin yeri boş, kalanın gözünde yaşlar.

Gelecek karanlık, evler dayanıksız soğuğa;
Babanın cebi yırtık, çare aramakta doğacak çocuğa.

Karınlar aç, ekmek aslanın ağzında;
Götürenler tok, bir lokma kalmaz mı hiç kursağında.

İstikbal karanlık, bitiyor dünya;
İnsanoğlu sonunu getirecek, kalacağız yaya.

Dinle beni, benden sana nasihat;
Umurunda değil kimsenin gelecek, anlattıklarım hakikat.

Doğma bebe, kal yerinde;
Şahit olma yaşananlara, saklan derinde.

Hamit TÜRKAN