onunla birlikte geldi aşk
önümden dilini çıkarıp
geçti bir çocuk
ağır bir baklava tepsisi verdi
ince bileklerime
yıllarca taşıdım
bilmedim başkasına vermeyi


kendimi görürdüm berrak bir suda
baktığında yüzüne
sanki ekliydi ismi ismime
sivilceler sivilcelere
okunması kolay bir kitap gibi
açılırdı sayfa sayfa
birileri ateş yakana değin göğsünde
öyle hızlı akıp geçen yıllarda


inkâr etmesin boşuna
bakışımla kızardı yüzü
düz yolda tökezledi
benim için çaldı bütün aşk şarkılarını
( ben beste yaptım o ayrı )
sözleri bana dönük
gözlerinde nem vardı


gülerek, bazen kızarak
anımsıyorum o başka
bir dolu düş kırıklığını ben mi yarattım
o mu çok haylazdı
( ne beklenir bir çocuktan )
affedemiyorum
bir gül bırakmışken avcuna
otu pisliği çok bahçelerde
açmayı bilmeyen
çiçek aramasını!


11. 12. 2018 / Nazik Gülünay