2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1027
Okunma
hani tutuşturup bir ucunu
su üzerinde yüzdürür gibi
derinliklerden bağımsız
pullu derisiyle sonsuz nefrete
kayıp şefkat ile kol kola
cennetten düşercesine
yaz ortası üşürcesine...
talip olmuş boyunu aşan
ardına bakmadan ayak izlerine
görmüş kendini gömülmüş metreliklerde
bir ney sesi
kurtarır gibi olmuş aydınlığı karanlığın elinden
yılan hissiyle sürünürcesine
ağlamaklı bir çehreyle gülercesine
tut sesini
kaybolacak onca yara
yetiş buğulanmadan rüzgarı sancısının
tut nefesini soluduğu hava
gürleyen göğün sinsi tuzağı
kıyamam merhamet
bir parmak merhamet
yetiş nefes
siz...
can-i
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz