ne bir eşe ne dosta nede yakın bir akrabaya
hiç mi hiçte güven kalmadı ki
kim ne ne nedir hiçte belli değil sanki puslu bir sır
nereye dönsek bir zibidi çarpar da durur bizi
ne baş nede kıç hiç belli değil ki
kimin eli kimin cebinde kalmışsa izi
hurafe ortamlar da
kol gezdirip de durduruyorlar hepimizi

ne anayı nede babayı evlat takmıyor
ailede bile herkes kendine özge
sorumsuz bir yaşamda
kimse kimseyi ne anlıyor nede takıyor
insanlar işimiz düştü de sormadık mı konumunda
çıkarı olmayan selamsız sabahsız girer güne
güçlüyse biner de durur çaresizin ense köküne

çarşı pazar ateş pahası
fırsat bu diye eller milletin yamalı cebinde
stokçuluk sahtekarlık ve yalan dolan boy hizasında
ar namus ve şerefi hiç arama
uçkurlar bir yemek parasına dek indi ya
Allah bile bıktı bizim bunca kepazelikten

çarşı pazar kaptıkaçtı düzeni içinde
kimse doğruluk nedir bilse de bilmek istemiyor
başta kıç da hep yalan ve dolanda
bankalar adıyla kurulur soygun tezgahları
adalet kişiye göre ayarlanıyor
gariban halk her an çekip de duruyor ahları

ortamlar kepazelik sirki gibi
insanlar yalancı iki yüzlü rezil rüsva ve zibidi
herkes olmuş birer cambaz
ipsiz sapsız cirit atıyor
garibanlar çalışıyor beyler göbek atıyor

hiç mi hiçte güven olmuyor
firavunla’şan sermaye sahiplerine
vantuz gibi kan emiyorlar durmadan
bu mazlumdur bu çoluk çocuktur hiç mi hiçte demeden
bir düşmeye görsün insan ellerine
cehennem ateşine düşmekten bin beter oluyor

vaatleri eşek yükü altın olsa da
taşıyan eşeğe bile hiç güven yokken
nasıl neye inanırsın ki şeytanın vesvesesi işin içindeyse...


(06.12.2018) AZAP..