3
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
992
Okunma
Yalnız kalışıma müebbet verdim, hüzün sokaklarında.
Kurumuş bir çiçek gibi, saatlerce ağladım yokluğunda.
Bitirdin gençliğimi, güneş doğmuyor karanlıklarıma.
Bir fırtınayım, bir yağmurum gökyüzünün altında.
Güneşim doğsa artık ne fayda, yaşıyorum bu kaderle.
Herşey bir hiç sensiz, mevsim sonbahar içimde.
Hayallerim düşlerim kaldı sisli bir şehrin içinde.
Yüreğim sensizlik alfabesi, olmadı mı olmuyor işte.
İçim dışım acı dolu, gülmüyor yüzüm kanadım kırıldı.
Her gece şu halimi gören yıldızlar, dinliyor acımı.
Kalbi donuk kelimeler içindeyim, yitirdim umutlarımı.
Sol yanıma dokundun, silemiyorum gözyaşlarımı.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz