10
Yorum
30
Beğeni
5,0
Puan
1268
Okunma

Kara bir zemheri çökerken akşama
Ayazın yükü bindi yorgun dallara
Kuru bir yaprak koptu, uçtu dalından.
Koyu bir hüzün bürüdü bir baştan diğer yana
Issız sokakta kapalı kapıların ardına...
Kuru bir yaprak düşerken toprağa
O ilkbahar sabahı geldi yine aklına.
Güneşle canlanıp açarken gözlerini dünyaya
Tatlı bir rüzgar yalamıştı yanaklarını
Çiçek çiçek bezendiği günler de vardı
Ne kadar şendi dallar, arılar, kelebekler.
Meyveye gölge oldu canı yanarcasına
Kızgın güneşin yakıcı o sarı sıcağında...
Kuru bir yaprak düştü sessizce yere,
Kırağı örttü üstünü üşümesin diye gecede.
Dingin bir huzur çöktü yorgun omzuna
Yeniden yeşerip canlanacaktı dallar seneye
Nasılsa gelecekti bahar, kıştan hemen sonra...
İbrahim Kavas
5.0
100% (24)