13
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
1294
Okunma
Çok uzun yıllar önce iki kır çiçeği birbirlerine aşık olurlar. Her bahar diğer çiçekler gibi onlar da açıp güneşe merhaba derler fakat bir bahar başlangıcı bu çiçeklerden biri diğerine; “biz diğer çiçekler gibi bu bahar açmayalım, kışın ortasında herkesin soğuktan kaçtığı karlı günlerde açalım ki, bütün doğa bize ait olsun” der ve ikisi de o bahar açmamaya karar verirler. Biri açmak için kışın gelmesini ve karın yağmasını beklerken, diğeri o yaz açar. O gün bugündür, karda açan ve sevgilisini bekleyen çiçeğe “kardelen”, sevgilisini yarı yolda bırakan çiçeğe de “hercai” denilir. İşte bu yüzden hayırsız sevgiliye “hercai” diye hitap edilir.............İHANETİN DİĞER ADIDIR,HERCAİ...
Kimseye nasip olmayan bir aşkla sevmiştim seni
Yine benim kıymetimi, kadrimi bilmeyeceksin.
Sevginin kutsallığını, aşkın o yüceliğini
Hayatın boyunca asla hiç öğrenemeyeceksin.
Çiçekten çiçeğe uçup konan kelebek gibisin
Herkesin gözünde, günlük hercai bir menekşesin.
Mevsimler, yıllar geçince bir başına kalacaksın
Kapında gözyaşlarınla beni çok bekleyeceksin.
Sana gönül bahçemdeki güzel gülleri dersem de
Bulutlarla birlikte aşk dünyasında uçursam da
Mutluluğun şarabını yudum yudum içirsem de
Seni seven mecnun kalbi, bir türlü sevmeyeceksin...
İbrahim Kavas
5.0
100% (18)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz