Uykuları bıçakladı bir katil,
Sinsi,
Hain,
Vahşice…
Siyaha boyadı tozpembe rüyaları,
Uçsuz bucaksız koşuşan düşleri…

Teker teker kanattı en güzel yarınları
İçimizdeki çocukluğun ellerini kırdı,
Ayaklarını,
Heyecanını…
Yüzündeki tebessümünü soldurdu güllerin,
Papatyaların beyazını çaldı,
Begonvillerin morunu
Denizin mavisini,
Dağların yeşilini…
Ayı küstürdü gökyüzüne
Ve bütün yıldızları…
Gasp etti hayata dair özel olan her şeyi!!
Bir kâbusun kollarında uyandık
Ve kor misali, için için yandık…

Umut can çekişirken gözümüzün önünde
Bizi kan tuttu,
Köşe bucak saklanmaya çalıştı ağzımızdaki gülüş
Kaçıp gitti hevesi Güneşin
Doğmaktan caydı
Üşüdü ağaçlar,
Canı acıdı suyun
Üzüldü karıncalar,
Kelebekler yaşamaktan yoruldu…


Canını bir katilin ellerinde teslim etti insanlık
İnsandık,
Ve sadece seyrettik…
Keşke hep beraber ölseydik…!!


Şimdi, hangi çiçeğin yüzüne baksak,
Gözlerimiz yanar,
Yüzümüz ağrır
Sesimiz kesilir lime lime kör bir hançer ağzında
Kuşlar yol bulamazlar gökyüzünde,
Kalbi donar Sonbaharın,
Buz keser elleri, yüzü Güneşin
Ve susar ömür, bağıra çağıra…


Şimdi, biz de kocaman harflerle sussak mı?
Bu zulmü, vahşeti haykırmasak mı?...!!



21 09 2018


S.U.


Serkan Uçar

"Her kadın bir papatyadır, hunharca koparmayalım, öldürmeyelim"
Bir
"Güner ve kadın cinayetine kurban olmuş tüm Papatyaların anısına.
Saygıyla..."