BURUK MENDİL

Yüzükleri;
Geri verdik,
Hakkımızdan hayırlısı.
Dedik.

Belki;
Böylesi, daha iyi olur.

Belki de..!

Aynı sokakta;
Göz, göze gülüşerek.

Göz yaşlarımızı;
Yağmur’da, sere, serpe,
Özgür bırakmak için.

Ayrılık..!

Elimiz’de kalan;
İki parça,
Buruk mendil..!

Üzgünmüyüm. ?
Kırgın mıyım. ?

Bilmiyorum. .!

Üzgün mü ?,
Kırgın mı ? .

Onu’da;
Bilmiyorum,
His, edemiyorum. !

İçi çekilmiş;
Aşk için, içli, iç’siz,
Ne bileyim,
Ağlıyoruz işte.

Ömrünü dilendiğime;
Yüzüğünü geri verdim,
Geri verdim, ömrünü.

Buruk mendilim’de ki;
Ömrümü, istemedim..!

Dakikalarca;
Sarılmak, dokunmak,
Islak, ıslak bakışmak.

Herşeyin,
Hayırlısı için.

Son kezdi...!

Artık;
Herşey, belli.

Bize kalan;
Buruk mendilerle,
Yaşanmaktı.



Bilent ATALAY
24/11/2018
Balıkesir