önce en yakınıma
içimdeki sızıya sordum
sonra odamdaki arkadaşım kız güzeline
sen zamanı var mıdır şiirin
ben mi yaşatmak isterim
d’allayıp budaklayıp
çıkarıp kafesinden yalnız dünyayı
evrene saldım


duymadım sus sesini anın
takip ettim önüme çizdiği çizgiyi
ben mi boş bulunup düştüm peşine
o mu çekip aldı duygulu anımdan
neden kasım yaprakları bunu anımsatıyor
yorgun bakışlarımı ona çevirdiğimde
görmüyor yerde ezilen ömür yapraklarını



okudun bildiğin şarkıyı hayat
ben kuş kadar düşkünken özgürlüğüne
boşuna çarptı kalbim deli deli
boş yere sevdiği şiiri ezberledim
oysa hiç kolay değilmiş sevgi sözcükleri
emeksiz alınmazmış hiç bir yol


sen zamanı gelmedi mi şiirin
beni boca ediyorum durmadan
yokluğunda hazırladığım döküme
iğneyle kuyu kazmakla
bulunmaz

neredesin sen?


24. 11. 2018 / Nazik Gülünay