NE BİÇİM İLLET;
ÖLÜM!



Ölüm ne karda da acı,
Ne zaman oldu ki tatlı!
Kan ağlattı yürekleri,
Başladı tükenmez sancı…
Bu haftanın ilk günü,
Ölüm sardı tüm sınıfı.
Gök kubbede bir sela,
İlk ders inkılâp, yazılı…


Meyveli ağaçmış öğrenci,
Bilgilerim uçtu gitti.
Ölüm titretti bedeni,
Yetmedi sarstı beynimi.
Ölüm, ne biçim illettir!
Çok oldu ki öğreneli…


Bir can gitti acı acı,
Ölüm neden değil tatlı!
Gözler yaşlı, dolu dolu,
Yürekler hepten sancılı…
Her taraf hüzün kokuyor,
Öyle bir illet ki ölüm;
Ne kadar feci ağrısı…
Ölüm neden değil tatlı!


—Ne kadar da durgunsun.
Ölüm geldi vurdu beni.
Hocam anladı halimi,
—Nen var, ne bu halin dedi.
Şiir yazıyorum dedim,
Ölümdüm, ölümsüzleştim.


Ölüm zonkluyor beynimde,
Azrail’miş, hani nerde?
Dediğime pişman oldum,
Azrail’e laf kondurdum.
Özür dilerim Azrail,
Ben ki aciz, ben ki sefil!
Can almak senin görevin,
Boğun eğmektir ödevim.


Ağlamak payıma düşen,
Metin olmak mı ki gayem?
Üzülmemek elde değil,
Ruh firar şimdi bedenden.
Ölüm ne karda da acı,
Neden bu denli sancılı?
…


H.Kübra YILDIRIM