DUYDUM Kİ, YAR BENİ..(544)

Ne güzeldi sevmek hem de sevilmek.
Duydum ki, yar beni uzağa koymuş.
Hoş gelirdi sesi hem kahkahası.
Duydum ki, yar beni uzağa koymuş.

Seviyorum dedim tek adaydı bu.
Hayat türkümüze tek gıdaydı bu.
İkinci bahar da son sevdaydı bu.
Duydum ki, yar beni uzağa koymuş.

Çıkmaza düşmüşüm neyi söylesem.
Tutulmuştur nutkum nerde ne desem.
Yine de sevmeye amel eylesem.
Duydum ki, yar beni uzağa koymuş.

Öyle her güzele gönül gitmiyor.
Seviyorum demek aşka yetmiyor.
Bitti demekle de sevda bitmiyor.
Duydum ki, yar beni uzağa koymuş.

Dilbazdık söz ile sevdalanmıştık.
İkimiz bu aşka çok inanmıştık.
Sonsuzluğa doğru gider sanmıştık
Duydum ki, yar beni uzağa koymuş.

Dert bu mu demeyin içimiz yanar.
Yüreğimiz ateş gönlümüz kanar.
Yitik İlhan yine yarini anar.
Duydum ki, yar beni uzağa koymuş

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 19/11/2018 Pazartesi
Yayın : 20/11/2018 Salı
www.edebiyatdefteri.com/siir/1198952/