Hz Fatıma annemiz, kızıdır ol Nebiden...
Gülüdür hem sümbülü cemali şerefinden...
Elinde bir lokma pak ekmekle teşrifinden...
Gördü Resul-ü Ekrem ekmeği, aldı lokma çiçeğinden.

Dedi ki kızım ver, bir lokmada ekmeğinden...
Yediğim bu üç günde, ilk lokmadır elinden...
Damladı yaşı aktı gözlerinden selinden...
Naçiz vücudu hem aç idi, şerbeti içti çiçeğinden.

Her anın cümlemize ders idin kül eyledin...
Dünya kuruldu cümlesinde sen eksik idin...
Son tuğlasını koydu yarattı cümlesinden...
Fahri kainat toprağına ekti gül nebi çiçeğinden.

Yoktu giymeye iki kat asbap! ceketinden...
Dokurdu elbisesi yoksa naçiz elinden...
Hasırda yatardı , çıkardı izi belinden...
İstemezdi gayri başkasına ,ümmetini çiçeğinden.

Geldi mevlit kandili, aktı cümleler benden...
Gelmez gayri aleme daha senin eşinden...
Kokunu hisseder aşka gelen ciğerinden...
Özlemişim hassaten güzel de okur bülbül çiçeğinden.

16/11/2018 Yusuf Mansız