Kırmızı kalemtraşımla yeni açtım kalemimi.
Sebebi yok.
Ajandama ince ve keskin nakşettiği harfler hoşuma gidiyor.
Belki de; ellerimden daha cesaretli,
Sesimden daha vaveyla,
O yüzden yazıyorum.
Rengi de yok hem;
Bazen...
Gece gece siyah,
Alev alev kırmızı,
Deniz deniz mavi...
Sahi ne güzel renk şu mavi?
En koyu tonu bile...

Hatırlıyorum da;
Küçükken kalemtraşdaki renkli çöpleri biriktirirdik.
Mutlu da olurduk.
Kalemin azalıp gittiğini,avucumuzda küçüldüğünü fark etmezdik.
O zamandan belliymiş yazmayı seveceğimiz.
Yitirdiklerimize yaza yaza yittik de, fark edemedik.


Biraz kalınlaştı yine;
zevkin süresini uzatmam için,
yeniden açmam gerekecek.


Kalemler tükendi,fark edemedik.

Bitene kadar...