Kuş zamanı
Taş zamanı
Gök zamanı..
Şimdi Münevver Zamanı!..
Kaldırdı zaman demir kapısını
Açtı ışığını..
Kuşların renk renk zamanından,
Taşların lal olmuş an’ından
Göğün maviliği içinde
Zaman şimdi öyle münevver,öyle usta..
Avucumda öğdül ve ben:
Münevver zamanın tam yüreğinde
Meşe palamudunun kırmızı yaprağı içinden..
Açılan münevver ışıklı bir yoldan
Neydi o ışıl ışıl ışıldayan?..
Babam Mahmut Han!..
Kim bilir belki de:İkinci Mahmut Han’dan kalan yadigar..
Mahmut oğlu Memduh’tan doğan..
Sanki Fatih Sultan Mehmet Han!..
O’nun gibi hakan;cesur,mert,kahraman.
Kartal burunlu,fethi müjdeli sultan
Devrileni doğrultup,düşeni kaldıran!..
Çocukluğunda haylazlığı doruklarda yaşayan
Eşi bulunmaz pırlanta,bulunmaz mucit..
Gerçek bir kahraman
Kıratıyla Burak’tan ilham alan.
Halis bağlılık,dipsiz bağlılık içinden şahlanan
Nisan papatyalarıyla birlikte yeryüzüne inen
İnsanlık vadisini yeşerten
Acılar içinde yıkanıp;
Pekşen soyadında kahkahalar atan..
Babam Mahmut Han:Öyle usta,öyle münevver bir adam..
Münevver bir zaman içinden avucuma öğdül bırakan..
NOT:Öğdül:armağan/münevver:aydın-aydınlatılmış