Hüzün sağanağı
Derin bir acıdan sonra
Yağmur sonrası gökkuşağı
Yedi rengin içinden bir fısıltı;
Gök gürültüsü..
Gökte ne varsa yere indiren
Gören,duyan,duyumsayan...
Ağacın yaprak hışırtısında
Çiçeğin susuzluğunda
Baskıya,ezici güce karşı
Bir kahkahayla;
Senin gülüşün..
Bazen sessiz bir buhar gibi
Süzülürken hüznün koynundan
Alevden bir çizgiyle
Yeri göğü yaran..
Biliyorum gülmek
Acılarının süzülüşü
Damla damla inerken yüreğine
Yağmur gibi:
Çiçeklerin suya kanışı,
Ağaçların uyanışı,
Çocuğun süt içişi
Açın doyuruluşu
Mazlumun korunuşu
Senin Gülüşün..
Sen güldükçe aydınlanır gökyüzü
Bir tufan,bir kıyamet kopar;
Bulutlar yere ağar
Can olur,canan olur
Senin gülüşün,gülüşün..
Hüzünle sevincin arasında
Görünmez bir kale
Bir direniş,bir umut
İnsanlığa...
Sonra çoğalır:
Senin,benim,onun gülüşü
Bizim gülüşümüz!..
Açlığa yokluğa karşı
Haksızlığa,sömürüye karşı
Hepimizin gülüşü
Direnişin adı:
Senin Gülüşün...