Neden eskisi gibi, yazmıyorsun diyorlar
Ben nasıl yazayım ki, bu kadar şair varken
Bu kisvenin altında, her türlü halt yiyorlar
Ben nasıl kızayım ki, ego tavan yaparken

Millet geçim derdinde, yalakalık poz yapar
Vatan gaflet altında, vicdanları buz yapar
Vaziyete tek kelam etmeyenler caz yapar
Ben nasıl sızayım ki, puşt kalemler saparken

Hiç bir anlam taşımaz, şiirleri desteler
Kendisi yazmış gibi internete postalar
Hiç şiire bakmadan yorum yapar ustalar
Ben nasıl bozayım ki bir çift göze taparken

İki mısra yazanlar, şair olmuş coşuyor
Herkes bir bilge olmuş kitap basmış koşuyor
İlim irfan sorarsan hemen başı kaşıyor
Ben nasıl yazayım ki, iblis önce koparken

Pohpohlanır zevatlar, met üstüne met olur
Müte şair şiiri, bir bakarsın hit olur
Edebiyat önüne, kocaman bir set olur
Ben nasıl kazayım ki, muhatabı çaparken

Ustalar hibe olmuş, meydandadır apaçık
Gerçekler rağbet görmez yalan ortaya saçık
Bir çift satır yazarsa, baş tacı aklı kaçık
Ben nasıl süzeyim ki, herkes imbik kaparken

Imge’ye önem vermez, şair diye yazıyor
Ayak uyak hiç bilmez, şair gibi kızıyor
Hece durak zaten yok, şair olmuş az’ıyor
Ben nasıl dizeyim ki, herkes mahlas alırken

Turgay Parlakyıldız

Not: şiirle ilgisi olmayıp’ta, şair geçinen zevatlara atıftır.