Mektuplarını yaktım olmadı
adını sildim duvarlardan
yine de olmadı
peşime düştü gölgen
senden kurtulamadım

iyiye hayra yordum rüyalarımı
hayallerimi süsleyip astım her bir yana
cana düşmansın sen cana
sevdim olmadı
kovdum olmadı
hayalin dikildi hep karşıma
canımdan can istedin de doymadın
aşkından kurtulamadım

cevvaldim coşkuluydum çok mutluydum
geldin dağıttın düzenimi
aldın aklımı fikrimi
içimdeki şeytan gibiydin

hayat senden dersimi aldım
ne neşem ne coşkum kaldı
şimdi duruldum

ne olduğunu bilemedim
dost muydun düşman mı

canımda can kanımda zehir
müntehir olmanın uçurumunda
çektikçe çektin dibe

ana oldun yar oldun
vazgeçemedim senden
hayat denen mavi boncuğumdun

ben daha büyümedim ki
hala çocuğum
yerine göre hem annem
yerine göre çocuğum oldun
süt yerine kederle beslendim
elemle büyüdüm

senin kıskacından kurtulamadım
şimdi bırak elimi tutma bırak
şimdi sal gitsin
düşeyim o yoğun karanlığa


Yüksel Nimet Apel

28.Ekim.2018.Bodrum