Aşk, dokunduğu her ne varsa, çürütüyor,
Bıktım karanlığımı aydınlatmayan geceden,
Güne bak gece, güle baksam diken gösterir,
Bıktım yılları kaybettiren, düşman geceden...

Beni es geçer, başka mekanlara düşer ışıklar,
Aşk yorgunuyum, gönül, söyle, kime yaslanır,
Cümlelerin geçer kafamdan unutamam adını,
Bıktım unutturmak isteyen, düşman geceden...

Yüreğime ak ümitlerimi salarım, gece boyunca,
Dumanlı yaylalarımdan nefesler alamasam da,
En güzel yerlerinde uyandırır, senli rüyalardan,
Bıktım uykularımı bozan şu, düşman geceden...

Her gece beni yalnız bırakmadın ki ben leydin,
Bekleyiş, beni tarumar etse gecenin koynunda,
Bir avuç umutla gönlüm, yosun tutmuş hüznüm,
Bıktım her gece sana yakan, düşman geceden...

Özlemini toplarım, şafak sökene kadar, gecemde,
Gölgeni doğacak güneşim diye duvarımda izlerim,
Bunu bile çok görürse aşk denilen hasret tuzağım,
Bıktım aşkımı ıslah etmeyen, düşman geceden...

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.