sen beni bir bile bilsen yar
neler neler de geçti şu yüreğin derininden
bir rüyadan diğerine uzandım gündüz gözü ilen
inan ki kala kaldım bir ulvi aşkın özünde yar
bu hal hem çok kolay hem de bir o kadar da zor

ömür bitince gidenler gelmedi ki bir daha geri
kopmuş duygunun başı da sonu da belli
sen tek başına ahretime bir pınar olamazsın
ki içimin içi ilelebet ferahlasın
ta ruhumun derinliğinden geldi o ulvi duygular
duman oluşta da paramparça oldu nefsim
elime ve gönlüme yakışmayan o nahoş işler
kaçışta da zor kurtuldular ellerimden
pak bir gecede içi verdim o Hak şerbetinden
hem de kana kana

sende duy artık sesimi
Hak ile kitap hep içimin içinin de ta içindeydi hikmeti
her bir adımımda ve aldığım her nefeste
her bir anımda da inanç hisleri birikti usumda
gıdım gıdım kaptım o ulvi duygu selini
tek çare olduğunu hiç bilemedi ki bu ağyar
kim bana dokunduysa elini
içim içime de hiç sığmaz olup da gitti

sende duy artık beni
çarpık hallerin bize bir faydası olamayacağı besbelli
kimse kimseye bir çare değil ki kurtulsun
bize hakka giden o tek yolda bir köprü olsun

bak kıblenin yönü de besbelli
kırmayasın sakın ola ki içimde ki sevincimi
bu gerçeği içime çekişte de soludum kul kalbi kırmadan
yazılıyor her yaşanan anımız sonsuzluğa
bir et yığını iken tüm beden bu gurur kibir de neden
oysa çocuk kadar saf bir gönül gökte elit görülürken

duy artık sende beni
duyup da anlamadıkça çirkefe bulaşacak tüm atini
sonra asla ki kurtulamazsın kılavuz edersen nefsini

uyan da dön yüzünü hakka
zaman geçişte bitip de tükenmekte
dön has yola vakit çok geç olmadan
sen hikmet yoluna bağlı bir aşık ve maşukta değilsin
bu rezilliği sonradan sen asla aşamazsın

duy artık beni
pek hoş duygular içindeyim insanı tüy gibi yapan
Allah’ına ve kitabına bağlanmış pak bir ruh içinde
ölçün olmasın kusur tez elden sende tutunuşta da
son bir umutla Hakkın ipine sımsıkıca dolan

yeter ki duyda
ister beni dinle canı gönülle
ister kulaklarını çaputla tıka

ama illa ki gerçeği görüp de anla...


(27.10.2018) AZAP...