Çok uzun zaman önce yazdığım satırlar, çok acemice olarak düşündüğüm için paylaşmadım, ancak öyle doğal öyle çok amatör ki tekrar düzenlemeyi doğru bulmadım ve beğeninize sunuyorum, saygılarımla...

Çocukmuşum,
Ağlarmış yalanlarım
Anneme babamı şikayet eden…
Ayakkabılarımı ben yırtmadım baba
Oynarken arkadaşlarım…
İnanmayacaksın biliyorum
Ama gerçekten yalan da olsa onlar yaptı inan ki.
Tam da gol atıyordum ,
Görsen ne gol.
Tornacının yanından kaçmadım,
Sen bana demedin mi
Ekmek parası…
Felek gelse gitmem baba,
Ustam izin verdi hayata dair
Ustam izin verdi gör memleketi…
Ustam dedi baba,
Annemin bundan haberi yok.
Sakın kızma ona.
Sakın anneme hayata benzer yalanlar söyleme baba
Ben yeteri kadar söyledim zaten…
Ben yeteri kadar yalan yanlış çiçekler gönderdim her aklıma geldiğinde,
Top oynarken yırtıldı dedim ömrümü sorduğu zaman.
Kilometrelerce yollar serdim önüne gurbetli satırlarda.
Yanaklarımın kırmızısına
Babamın gülleri dedim,
Ağlamasın diye.
Terledim dedim anne
Koşarken çocukluk sesime…
Ağlarmışım yalan uykularımda gördüğüm memleket sevdalarına,
Bitpazarından alınan gömleklere sevinirmişim yalan değil.
Bugün anneme gidelim mi baba?
Boyarım yeni almadığın ayakkabılarımı,
Üç numara saçlarımı şapkamın altına saklarım,
Birkaç tane de kitap sıkıştırırım yağlı ellerimin karasına,
Görünce üzülmesin diye.
Bugün mezarlığa gidelim mi baba?
O kadar çok yalanım var ki anneme söylemem gereken…