İnat için yıktın mutlu yuvamı
Çektiğim acılar bana revamı
Bir öfke uğruna yıktın yuvamı
Ağladıkça dertler yokluyor beni


Omzuma dertler yükler sarınca
Köşe bucak dertler girdi canıma
Çekilmez dertler artık canımda
Ağladıkça dertler zor gelir bana


Mutluluğuma Kader örmüş ağını
Dünyayı versem vermez yarimi
Sormazlar benim sensiz halimi
Sen güneş bende yıldızın olsam

Yaşasamda dünya gelmez gözüme
Sensiz yaşamam dönem özüne
Yaksallarda beni değmem közüme
Ağladıkça derdim zor gelir bana


Beklerim senden mutlu bir haber
Yolum engelli neolur izin. Ver
Solmasın sana verdiğim güller
Ağladıkça gülümü soldurma gülüm

Şair. Kâmil Karaağaç. 24.10.2018. 452