15
Yorum
44
Beğeni
5,0
Puan
1586
Okunma

Bir ölüyü evlat edindim kendime
Saksılardan çalınmış bütün çiçekleri
örttüm üzerine.
Bütün devrimlerin gizli öznesiydi kalbim
dostluğun sıra dağlarına çarptıkça yorulan.
Siyah beyaz gözlerle seyrederken alemi
Boşluğa düştükçe her uzanışım
idam fermanı gibiydi tüm tanımlarım.
Aşılmaz duvarlar inşa ederken
zindanıma.
Büyümeyi bekleyen hüzünlerim
savrulurdu çöl ayazına.
Sonra öğrendim ki;
Sabır bir direnişti
koca bir şehri çektikçe ayaklarımın altına;
caddelerde koşan çıkmaz sokaktı varlığım
Çıplak yol aldıkça çoban soluğuyla.
Yüzüme vuran soğuk havaya aldırmayıp
boşalttıkça ruhumu
tükenmez ölülerin suskunluğunda..!
Ferdaca
5.0
100% (32)