Hüzünler kendiliğinden , kastederdi .
Zamanın kıvrımlarında ,
Bir boynuzlu engerek ,
Sahi neydi bu aşina görünüpte
Zehir zemeberek saaatlerin derdi ?
Düşündürdükçe pimi çekilen aklın
Zahmeti kalmıyordu sanki ..
Ekmeği oynanan garibanlardı .
Bir yerde çocuklar ağlıyordu .
Anneler , namazlarıyla , sabrediyordu .
Melekler pençesiyle koruyordu onları
Zira kanatlar merhamet ederdi
Pençeler savaş acardı .
Bilmiyordu baba , ne yapacağını ,
Oradan oraya , sora sora , belki çözdü
Belki de gereği yoktu adaletin ,
Kırık kafalar kararı vermisti .
Haksızlıgın , zulmün namuslu yapılanları varmıs
Aslında bir varmıs bir yokmuş
kendi içleri gibi kararmıştı o kafalar ..
Vicdan bir mumun gölgesindeydi ..
Yarınlar tutsaktı
Ve şahitler suskun ...
Bir ağrısı olan mazlumun
Arzusuymuş duası .
Ne yerde kalırmış ne gökte ...