Uzun mesafelerin kucaginda
Yuvarlanan mavi bir mektup

İkımizde seviniyorduk
Gelmesi beklenen gelecekti
Ya da gidecek olanlara ulasma arzusu.

Ben seni her kağıda kahraman kıvılcımlarla
Sende tüm satırlara derin derin

Ve açılmış mektuptan siir dökülüyor
iyi olgusu insanın içinde daimdir
Esaslı bir ölüm tablosunda ..

Seyirlik bir göl kenarında sevgilimdi
Ölen kuğuların türküsünü yakıyor
Acıyla melodiler uçuşuyordu
Üstümüze düşen yapraklar
Merhamet edasında

Gözlerde ates , kalpte harp vardı
En sevdiğim ölüm tablosunda
Vadilerden göğe çıkan
Alınları kırışık ruhlar
Kötüler çekiliyor yukarıya
Renk katanlarda var ortalığa
pembe ve mor tüyleriyle kuşlar

Parıltısıyla göz kamaştırıyor
Aydın günler , şiirli günler
Etegi kuyruklu siyah bir elbise ,zaman ,
Sahi neydi ölüm, neydi o zaman ?
Reçel kavonozu gibi baştan aşaği
Tatlı ve acı salar insana

Birinin mantığı şaşmaz ,
Ama öbürü de kusursuzdu...