bir kuşun kanadında ölüme atılmak
tanrı biliyor
en can alıcı ölümdür yaşayamayanlar için
itaatkar bir kalbin kölesi olduk
korkumuzun esiri olduğumuz gibi
olduğumuz nokta ile
olmak istediğimiz noktanın arasına
tanrı girdi
o girdi
kanadı mor kuşlar girdi
alçaklar uçmayı bilmez şeyhim
kuşlar ölüme atlayanları sevmez
karanlıkta ölümdür bir nebze
haklı haksız

yaşamak adına ne varsa yıktık
bu dünyada
yıkıcı...
özledik ölümü açbilaç
uykuların adına ölüm dedik
uyuyamadık sonra
biz burdayiz şeyhim
ölümüzle
dirimizle
çizgili çizgisiz bir kaç ölüm hikayesi yazdık belirsiz
yazımız yazından utandı
sonra yüzme bilmeyen kuşların
şevkine geldik
şevk:ölüm
ölümü istedik umarsızca
vermedi tanrı
kırıldık
imtihanın en ağırına sürükledi bizi
ölememeyi bilmek
ölümün ta kendisiydi, yazık.

waweylo
çığlığımızla oturduk
karşılıklı bira içtik
işedik
tanrının bilmem kaçıncı isminin
vermiş olduğu günahı boynunuzda taşıdık
ıslak bir hali gibi
sonra kalbimize damladı kiri.
kirlendik
sokağa çıktık kirimizle
devrim marşları kesildi
yönümüzü güneye çevirdik
öldük orda bir ekim sıcağında
dirildik sonra
ağlarken bıraktık annemizi
sonra namaz kılarken gördük rüyamızda
ezanı yanlış okunmuş şiirlerin
kokusuna sığındık
geçtik en güzel şiirlerin dergahını
altı ölüm günü oldu uzaklığı
ve kutsallığını yitirdi intihar senaryomuz
daha çay demlenmedi oysa
olsun
tanrının canı sağolsun...
.
10:10:2018